En we bekeren verder (in de KNSB) ofwel, de geschiedenis herhaalt zich … deels
In meer dan een opzicht. Zo werd wij, spelers uit het eerste team, maandagochtend gecontact door de teamleider van ons KNSB Bekerteam, dat is dezelfde teamleider als van het NBSB Bekerteam en ons eerste team, met de vraag of er iemand kon invallen. Er was een zieke … deze keer Wilbert Schreurs. Het heerst. En, als door toeval gedreven, was ondergetekende weer de eerste die aangaf beschikbaar te zijn (en daarna door de teamleider ook nog eens geaccepteerd werd). Ik moest daarvoor wel een andere hobby opgeven, mijn astronomieclubje dat iedere tweede maandag van de maand bij elkaar komt. Maar ja, het was bewolkt en dat valt er weinig te astronemen.
We moesten naar Waalre, naar de Litho Knights, de intelligentste regio van de wereld, zeggen ze. Ongetwijfeld gedreven door de vestiging van ASML in combinatie met de TU Eindhoven. Het team bestond dan ook voor de helft uit buitenlanders en de inleiding werd in het Engels gedaan, na de vraag of iemand daar bezwaar tegen had.
Op de heenweg en buiten bij de speellocatie nog even overlegd over opstelling en toekomstige aanpak. We vreesden het ergste. Indiase grootmeesters, gemiddelde rating van 2500+, semiprofs of erger. Uiteindelijk bleek dat reuze mee te vallen en bleek onze gemiddelde rating hoger dan van de tegenstanders en niet alleen omdat Joost Hoogendoorn het gemiddelde opschroefde.
We waren dus niet op volle oorlogssterkte want ik als invaller ben toch wel een graadje minder dan Wilbert. Maar we zouden wel zien waar het schip strand (misschien dus pas in de volgende ronde). De vechtlust was er niet minder om. Tijdnood min of meer alom en pas tegen twaalven het einde van de meeste partijen waarbij Stan volgens mij nog over middernacht heen schoot.
Bord 1; Joost H. met wit, conform loting, overspeelde zijn tegenstander volledig, denk ik. Gezien het ratingverschil mocht dat ook wel. Valt door mij verder weinig over te vermelden.
Bord 2; Hier speelde Stan, een bord opgeschoven door de afwezigheid van Wilbert. Spaans op het bord. Dat herken ik tenminste in tegenstelling tot openingen met g2-g3 en b2-b3 die op bord 1 en 4 tevoorschijn kwamen. Stan kreeg een overweldigende aanval over zich heen gestort maar wist stand te houden en de witte troepen terug te dringen. Uiteindelijk ontstond er een onduidelijk materiaalverhouding met Stan een dame tegen toren en paard en een paar pionnen, of zoiets. Dit culmineerde in een eindspel met dame tegen paard en twee verbonden pionnen. Met wederzijdse tijdnood in de vorm van rond de minuut op de klok (de increment was 15 seconden) uiteindelijk vakkundig door Stan tot zowel een goed einde als teamzege werd gebracht.
Bord 3; Joost D met wit tegen een Benkogambiet. U weet wel 1) d2-d4 Pg8-f6 2) c2-c4 c7-c5 3)d4-d5 b7-b5. Een paar minuutjes nagedacht over of ik het wel zou aannemen of niet, wat ik doorgaans doe, maar ik verkeerde toen nog in de veronderstelling tegen een Mexicaanse grootmeester te spelen en probeerde wat anders. Dat pakte goed uit en bij de post mortem bleek dat ik toch wel gewonnen heb gestaan wat door de engine wordt bevestigd. Maar ja, het werd na 23:00 en tegenwoordig wordt ik nerveus als de klok richting de 10 minuten gaat en ik zag geen duidelijk winstplan … de slotstelling was uiteindelijk, ook volgende de engine, gelijk. Remise dus. Ik had toestemming aan de teamleider gevraagd en kreeg die niet. Uiteindelijk op basis van de bovenstaande overwegingen het besluit van de teamleider toch maar naast mij neergelegd hoewel de stand over het geheel nog niet duidelijk was.
Bord 4; Hans kreeg dus een soort koningsindiër op het bord die ergens richting Tarrasch bewoog of zoiets. Een ratjetoe waarbij zijn tegenstander veel tijd verbruikt. Hans speelt ergens een keerh7-h5 achteraf gezien volgens zijn tegenstander “te ambitieus”. Dat zal het geval geweest zijn want op de terugweg heb ik het wel drie of vier keer te horen gekregen. Wat er ook minder goed ging is dat Hans weer last had van een oude kwaal. Zoals bij mij vrij consequent mijn niveau daalt na een bepaald uur zo laat Hans zich meeslepen in de tijdnood van de tegenstander. En dat komt de kwaliteit doorgaans niet ten goede. De enige nul van de avond.
Ook voor het Waalse bekerteam werd stoptober werkelijkheid en wij bekeren vrolijk door.
Joost Duquesnoy
