Avondteam NBSB
Wij spelen met een avondteam en een bekerteam in de regionale competitie:
- Het avondteam in Avond A1;
- Het bekerteam in Beker A.
18 november 2025 – Beker Dubbelschaak ’97 – Waalwijk
Einde NBSB bekeravontuur
Dubbelschaak ’97 heeft een mooie speellocatie in Boxtel bij Grand Café Rembrandt. Er is maar één manco, parkeren, op dinsdag avond rond 20:00. En als de straten nu vol waren geweest met winkelend publiek wegens koopavond of iets dergelijks … maar nee, niemand te zien. Hans Sinnige reed mij, Joost Hoogendoorn en Stan Heijmans waren op eigen gelegenheid. Hans heeft ervaring met fout parkeren en de administratieve belasting die een gemeente daarop heft, met name bij de wedstrijd tegen de Baronie. En natuurlijk met een eega aan wie je dat allemaal moet uitleggen en die daar doorgaans “not amused” over is (misschien dat ik als ervaringsdeskundige beter het woordje “zijn” kan gebruiken). Dus illegaal en/of dubbel parkeren was niet bespreekbaar terwijl legale parkeerplekken pas toen we weer naar huis gingen in overvloed beschikbaar waren. Hans probeerde de parkeerboete nog te compenseren door tegen de richting in een eenrichtingsstraat in te rijden maar dat leverde, wegens gebrek aan BOA’s en dienders, er was überhaupt niemand op straat te zien, geen resultaat op. Uiteindelijk toch een plek gevonden waar Hans voor het lieve bedrag van 20 cent tot de volgende ochtend 9:00 mocht blijven staan. Hij heeft de gok genomen en niet betaald. De tijd zal het leren of deze bespaarde 20 cent het zoveelste bewijs van “pennywise, poundfoolish” wordt.
Voor de afwisseling hadden we Joost H. deze keer op bord 2 gezet. In chronologische volgorde speelde Hans remise, ondergetekende verloor, andere Joost won en Stan verloor. Dit is tevens de omgekeerde bordvolgorde.
Bord 1; Weinig beeld van. Die keer dat ik op het bord keek leek het mij dat Stan weleens beter heeft gestaan, maar dat zegt weinig. Ik heb aan Stan gevraagd wat korte regels over de partij te schrijven en als ik die ontvang pas ik dit verslag daarop aan.
Nagekomen commentaar van Stan “In het kort komt het erop neer dat zwart de zwartveldige loper kon behouden en daardoor een pion won. Het eindspel was voor zwart niet makkelijk maar mijn tegenstander deed dat vakkundig.”
Bord 2; Joost H. deed wat van hem verwacht mag worden, winnen. Hier kwam Scandinavisch op het bord en ik moet eerlijk zeggen dat ik op een gegeven moment de indruk had dat wit wat beter stond. Maar iemand van het niveau van Joost weet daar uiteindelijk wel raad mee en hij combineerde zijn tegenstander vrolijk van het bord.
Bord 3; Ondergetekende heeft een trend gebroken. Won ik voorheen van 1900plus spelers en verloor ik van 1800min spelers, deed ik het nu andersom, althans ik verloor van een 1900plus speler. Grünfeld met wit en mijn probleem is dat ik dit weinig tegen krijg. 17 zetten theorie, dat dan weer wel, alhoewel alles vanaf pakweg zet 10 nieuw voor mij was. Ik stond toe dat zwart een stevige aanval op f2 kon starten en die leidde uiteindelijk naar mat op zet 29.
Bord 4; Hans baalde er een beetje van dat hij zichzelf zwart had gegeven (ik achteraf ook). Daar stond dan weer tegenover dat hij zijn geliefde Najdorf op het bord kreeg. En dan nog wel in de klassieke vorm met Lg5 en Df3 voor wit. Zoals gebruikelijk bij Hans werd het een scherpe partij met een ingewikkelde en rommelige stelling. Omdat de stand op de andere borden er op dat moment niet zorgwekkend uitzag bood Hans remise aan wat na overleg met de teamleider van de Dubbelschakers werd aangenomen.
Joost Duquesnoy
13 november 2025 – Waalwijk A Avond – Bergen op Zoom B
Is 13 een pechgetal?
Donderdag 13 november werd de interne competitie weer “verstoord” door een wedstrijd tegen Bergen op Zoom. De tweede keer dit seizoen. De eerste keer was op 9 oktober voor de NBSB beker en ik zou liever nog een keer verslag schrijven van die wedstrijd dan van deze. Maar dat verslag is er al en hier leesbaar. Toen wonnen we met 2½ – 1½. Nu verloren we met ½-3½ tegen praktisch hetzelfde team (wij niet, dat verklaard waarschijnlijk veel).
In zijn verslag over de wedstrijd tegen De Baronie houdt Hans Sinnige een pleidooi om in schaakverslagen vooral niet over schaken te schrijven. Maar daar ontbreekt mij na een zware en pijnlijke nacht ten enenmale de inspiratie voor. Dus dan toch maar een sfeerschets. Het begon al rommelig, Sander was er niet. Dat leidde tot veel nerveus heen en weer geren van onze teamleider. Veel onrust op het bord naast mij. Het linker wel te verstaan want daar speelde Hans. Zodra hij aan zet was werd er naar buiten gerend om te kijken of er al iets van Sander zichtbaar was. Zijn tegenstander nam dat over en verdween ook na iedere zet. Wat die ging doen weet ik niet. Mogelijk naar het badminton kijken wat iedere donderdag in de sportzaal gespeeld wordt. Het rechter bord was in volmaakte rust. Daar hoorde Sander namelijk te zitten, maar aangezien die er niet was bewoog alleen de klok, die van Sander, al terug tikkend. Tot het verlossende woord van Hans kwam, “Ik zie een taxi, dat zal Sander zijn”. Een dikke 20 minuten te laat speelde Sander zijn openingszet.
Bord 1; Ad scoorde op, naar eigen zeggen, opmerkelijke wijze het enige halfje van de avond. Hij stond huizenhoog verloren maar zijn tegenstander voelde waarschijnlijk veel druk om zijn materiële plus in winst om te zetten. Mogelijk vanwege de rating van Ad (2100+). Ad zijn Benko ging helemaal de mist in omdat zijn tegenstander, in plaats van op het gambiet in te gaan vrolijk zijn ontwikkeling voortzette. Daar wist Ad niet goed raad mee. Maar mogelijk dus door rating-respect werd afgewikkeld naar een remise eindspel wat tactisch door een aanbod op het juiste moment werd gerealiseerd.
Bord 2; Sander begon dus met een enorme tijdachterstand die hij gedurende de loop van de partij tactisch in een tijdvoorsprong wist om te zetten. Zijn tegenstandster heeft de pakweg laatste 20 zetten met minder dan 2 minuten op de klok moeten zetten. Dankzij de 15 seconden increment en de stelling was dat geen probleem. In de afruilvariant van het Spaans koos Sander voor wat bekend staat als een slappe aanpak voor wit waarbij zwart al snel op een kleine plus kan rekenen. Als toeschouwer had ik de indruk dat wit toch wel een gelijke stelling kreeg en zwart gebruikte heel veel tijd. Die investering betaalde zich uiteindelijk uit doordat er een eindspel op het bord kwam waarbij wit niet veel anders had lijdzaam toe te kijken hoe zwart zich langzaam naar winst schoof. Langzaam in aanpak maar snel in zetten want grote tijdnood waarin verder geen fouten werden gemaakt.
Bord 3; Ondergetekende had het genoegen tegen dezelfde tegenstander te mogen spelen als op 9 oktober. Toen waren we beiden invallers. Nu niet. Daarnaast kwam er mijn geliefde Nimzo-indiër op het bord, en ook nog eens in een variant die wit niet zo heel veel beloofd. Het lukte mij om zwart volledig vast te pinnen op de damevleugel en een koningsaanval te starten op de koningsvleugel. So far so good, tot dat stukoffer van mij op e4. Wat op zich niet verkeerd was, maar dat offer op d5 plegen was al een stuk sterker geweest. Ik kreeg het ook allemaal niet helemaal uitgerekend maar mijn intuïtie zei, terecht, dat als alle verdedigers aan de verkeerde kant van het bord staan moet het gewonnen zijn. Dat was ook zo tot, tot mijn schrik, wit een bevrijdend schaakje in portefeuille kreeg en ik kostbare tijd verloor met dat schaakje voorkomen. Dat had ik beter niet en ook niet hoeven doen. Want het schaakje was niet meer dan een schaakje en na dat schaakje had wit verder niks gehad en zwart nog heel veel. Toen op het einde van de partij mijn toren op a8 ook nog eens verloren ging, een deel van het bord dat geheel uit mijn blikveld verdwenen was, het ik Pieter-Jan zijn revanche van 9 oktober gegund waarmee de onderlinge score nu 1-1 is.
Bord 4; Wat kunnen we hierover vertellen? Dat het een lange partij was en dat Hans waarschijnlijk nog weken bezig is de laatste 40 zetten te reconstrueren. Net zoals de eerste 40 zetten natuurlijk, want we weten allemaal dat Hans notoir slecht noteert. Er kwam een draak op het bord en Hans weet daar doorgaans wel raad mee. Het eerste wat mij opviel is dat Hans ergens in het begin van de opening na de lange rokade zijn koning op b1 plaatste. Ik wat ik ook doorgaans doe en wat bij Hans dan doorgaans hoongelach oproept. Zwart besloot van de weersomstuit pas op 25, misschien zelfs later, te rokeren. Dat mocht toen nog. Hans kreeg wel een sterke aanval en wist zijn koning strategisch op a3 te plaatsen. Ver van alle strijdgewoel. Een lange partij, zoals gezegd, en u raad het al, dan kom je in het eindspel, niet Hans zijn sterkste kant. En de tegenstander ook nog eens in tijdnood, en dan krijgt Hans de neiging om mee te gaan in de tijdnood. Ik weet niet of dat gebeurd is want het einde van de partij heb ik gemist omdat ik mijn eigen partij zat te evalueren met mijn tegenstander. Bij mij, en anderen, overheerst het gevoel dat Hans ergens had moeten winnen maar dat verzuimd heeft. Of we er ooit ontrafeld kan worden uit de notatiebrij van Hans … de tijd zal het leren.
21 oktober 2025 – avondteam ’t Paardje B – Waalwijk A
Soms kom je ermee weg
Avondteam, uit bij de Madese Boys. Ondergetekende moest voor het vervoer zorgen en Nico reed zelf. Nico had zijn voetbalschoenen ook al klaar gezet, wist hij te melden. Hoezo voetbalschoenen klaargezet, zult u zeggen, jullie spelen toch schaak? En het laatste Nederlands Kampioenschap schaakvoetbal is alweer in 2024 gespeeld en zal zeker niet op een mistroostige dinsdag avond in Made worden verspeeld, toch … ? Er werd anders wel gevoetbald, voor de Brabantcup, Madese Boys 1 – Neerlandia’31 1, uitslag 6 – 0. Vanwege de uitgelaten supporters was er voor de zekerheid in de kantine een geel lint gespannen om de uitgelaten supporters, uiteindelijk een man en vrouw of 10 die hoofdzakelijk koffie, thee en fris nuttigden, weg te houden bij de schakers. Dat lint had dus misschien niet gehoeven. U raad het al, onze speel locatie was de kantine van de Madese Boys. Een overigens uitstekende locatie, vermits de voetbalsupporters zich gedeisd houden.
Voor de zekerheid waren de twee spelende teams van ‘t Paardje, waar we dus tegen speelden, nog in een achteraf kamertje geplaatst zodat, indien nodig bij eventuele voetbalrellen, er een deur gesloten kon worden en we de wedstrijd in alle rust konden uitspelen. Ook dat kamertje was een prima gelegenheid … voor één team. Met twee teams werd het op zijn zachtst gezegd een beetje vol waarbij creatief schuiven met tafels en stoelen weliswaar e.e.a. oploste, maar het bleef druk. Gelukkig hoefde de deur niet dicht zodat de luchtkwaliteit voldoende bleef.
Over de wedstrijd weet ik weer niet zo heel veel te vertellen, in de zin dat ik mijn handen vol heb gehad aan mijn eigen partij en het einde mocht meemaken van de partij van Hans.
Bord 1; Sander verloor. Hij zat krap, dat zag ik wel, maar of dat een rol heeft gespeeld weet ik niet. Hoe en wat van de partij, ik heb geen idee.
Bord 2; Ondergetekende, die ook krap zat, maar wie niet in het zaaltje? De titel van dit verslag komt van mijn eigen partij. De opening was iets onregelmatigs waarbij ik met 11…. – F7-f5 mijzelf in een ongewis avontuur stortte. Dat had ik niet hoeven doen maar ik deed het toch. Het resulteerde in dat ik niet meer kon en mocht rokeren, mijn koning tijdens de partij een wandeling maakte van e8 via, d7, c7, b6, a7, a8, b8, c7 naar d6 en mijn paard van g8 via e7 naar c8 ging om daar, overigens nuttig, mat op a7 te voorkomen. Dat het soms meezit is dat zowel mijn tegenstander als ik mat in 3 over het hoofd zag. Alle schermutselingen resulteerden uiteindelijk in een eindspel dat duidelijk maakt dat eindspelen moeilijk zijn. Zowel ik als mijn tegenstander mistten verschillenden goede winstvoortzettingen en kansrijke alternatieven. Het eindresultaat, zoals bij veel van dit soort partijen, een remise, maar saai was het niet.
Bord 3; Nico maakte remise, ondanks dat ook hij krap zat. aan zijn voetbalschoenen heeft hij niets gehad. Ook hier heb ik niks van de partij meegekregen.
Bord 4; Hans won, overtuigend, kunnen we wel zeggen. Hoewel, hij zat krap en met zijn rug tegen mijn rug, zo ongeveer (wat dat weer het voordeel had dat er niemand achterlangs probeerde te lopen, als wij beiden op ons stoel zaten). Het slot matje van Hans heb ik gezien en hieronder proberen te reconstrueren.
Al met al leverde de schaakvoetbal avond een gelijkspel op. Filosoferend op de terugweg zit er dit jaar voor ons geen kampioenschap in, denken we.
9 oktober 2025 – Bekerteam Waalwijk – Bergen op Zoom
En we bekeren verder (in de NBSB)
Afgelopen donderdag, 9 oktober, was de eerste bekerwedstrijd van deze competitie tegen Bergen op Zoom. Altijd spannend en de beker is voor onze sterkste speler voldoende aanleiding om zijn schaakkloffie uit de kast te trekken en zich gemotiveerd op het eerste bord te werpen. Toch konden we niet op volle oorlogssterkte aantreden. Ad Kroot melde zich op het laatste moment ziek en werd vervangen door Joost Duquesnoy die, zoals het een verstandige non-playing captain betaamd, tactisch op het vierde bord werd geplaatst. Daardoor schoven Sander van Dijk en Stan Heijmans een bordje omhoog.
Dat ondergetekende inviel berustte ook nog eens op een misverstand. Zoals tegenwoordig te doen gebruikelijk verliep de communicatie via WhatsApp (moeten we in het kader van de boycot van producten uit de VS niet op een ander medium overschakelen?). De conversatie ging als volgt:
Het gaat mis bij mijn vraag. De stukjes voor het weekblad worden wekelijks bij toerbeurt geschreven. Ik verkeerde in de veronderstelling dat dit dus om de journalistieke plichten ging, mij niet bewust van dat er voor het avondteam een wedstrijd gepland stond. Uit de verdere conversatie werd dat ook niet duidelijk dus stond ik op donderdag opeens verbijsterd te kijken naar het vierde bord (heb ik niet hoger verdiend?) en zag ik een week lang voorbereiding, en ik neem dat serieus, op een wedstrijd in de interne competitie in het putje verdwijnen.
Op zich bracht dat ons in evenwicht met Bergen op Zoom want ook mijn tegenstander was er op het laatste moment bij gescharreld vanwege een ziekte geval aldaar (Zelfde kinderdagverblijf? Dat is ver rijden!!).
Over het verloop van de wedstrijd kan ik kort zijn alhoewel we toch met z’n allen lang bezig waren Wat een indicatie voor de vechtlust van beide teams is. Er zij daarbij aangetekend dat (semi)tijdnood bij drie partijen speelde. Semi betekent in dit geval dat er nog een paar minuten op de klok stonden. Er was slechts één partij waar echt wel sprake was van tijdnood.
Bord 1. Joost kreeg een Bent Larsen opening voorgeschoteld (1 b2-b3). Ulf Anderson speelde dat ook vaak, deed dan heel lang niks, kwam in een eindspel en won dan. Hoe het precies ging weet ik niet maar Joost won een pion en die stond op het einde op c2 met zijn blik op c1 gericht (zo zit het zo’n beetje in mijn hoofd). De witspeler hield het toen voor gezien.
Bord 2. Remise. Een beetje een Sander partij, denk ik. Sander bood twee keer remise aan waarbij de tweede keer geaccepteerd werd. De eindstelling een pionneneindspel met wit drie tegen 2 pionnen op de damevleugel en zwart 4 pionnen, waarvan een dubbel, tegen drie pionnen op de koningsvleugel.
Bord 3. Stan verliest. Net als bij het avondteam zat ik naast hem (wie kan zich niet de studieachtige manier waarop zijn tegenstander toen remise had kunnen houden herinneren?). Deze keer ging het goed mis. Wit kreeg een dijk van een aanval wat haar tenslotte een stuk opleverde. Misschien had Stan nog een beetje compensatie omdat de witte damevleugel slecht ontwikkeld was, maar eerlijk gezegd betwijfel ik dat. Wel kwam wit in vliegende tijdnood maar de 15 seconden increment behoedde haar voor een vallende vlag (valt die nog bij een digitale klok?). De situatie was toe al zo eenvoudig dat er niks meer mis kon gaan met wit.
Bord 4. Ik speelde een degelijke partij, als zeg ik het zelf. Een schijnoffer van een paard leverde mij het initiatief en het loperpaar op. Mijn tegenstander leverde het een geïsoleerde pion op terwijl zijn plan nooit van de grond is gekomen. Te partij eindigde doordat mijn pion op c7 dreigde naar c8 (of eventueel d8 met loperwinst) te gaan. Een soort spiegelbeeld van de winst van andere Joost op bord 1.
Voor het Bergen op Zoomse bekerteam werd stoptober werkelijkheid en wij bekeren vrolijk door.
Joost Duquesnoy
25 september 2025 Avondteam – Waalwijk A – De Baronie A
De vaart zit erin
Dat kunnen we wel stellen. Wint onze eerste de eerste wedstrijd tegen ’t Paardje met 7 tegen 1, het avondteam maakte gehakt van De Baronie A, altijd een beetje een angstgegner voor Waalwijk, met 3,5 – tegen 0,5. Voor wat de speelsterkte betreft was dit resultaat allerminst te verwachten. De individuele speelsterktes ontliepen elkaar geen honderden ELO punten en op papier was de gemiddelde sterkte van De Baronie een dikke 10 ELO punten hoger dan die van Waalwijk.
Op bord één speelde de clubkampioen die de zenuwen van onze teamleider tartte door vrij laat te verschijnen. Ad was als eerste klaar en sleepte een niet onverdienstelijk halfje binnen gezien het verloop van de partij. Althans, voor zover ik het kon beoordelen. Het was wit die het initiatief had en Ad stond nogal gedrongen.
Bord twee, Stan Heijmans, is min of meer een verhaal apart. Daar zat ik dus naast, op bord drie, en kon de partij een beetje volgen. In eerste instantie leek er mij weinig aan de hand, maar ik kan mij natuurlijk vergissen. Toen ik rond een uur of halfelf of daaromtrent naar het bord keek bleek Stan een kwaliteit (of was het een toren?, ik weet het niet meer) achter te staan met een minimum aan compensatie, zo er al van compensatie sprake was. Misschien was die te zoeken in dat Stan een paard had dat met een schuin oog naar de koning keek. Dat paard wist uiteindelijk wel de kwaliteit (of was het een toren?, ik weet het niet meer) terug te winnen waarna Stan toch mooi een pion meer had.
En even later gaf de tegenstander van Stan op omdat zijn koning in een matnet verzeild leek te zijn geraakt. Leek, ja leek, want op het moment van opgeven kon zwart met een werkelijk magistrale zet de veilige remise haven binnenvaren. Er moet gezegd, het was geen eenvoudige zet. Er zullen eindspelstudies komen waar deze zet de sleutelzet wordt en die eindspelstudies zullen prijzen winnen, vooral eerste prijzen. Niet alleen heeft Stan zijn tegenstander de remise gemist maar ook nog eens de eeuwige roem in eindspelland. Maar het moet gezegd, de zet was niet eenvoudig te vinden.
Op bord drie nam ik de honneurs waar. Voor het eerst sinds dit door omstandigheden en een verdiende, al zeg ik het zelf, vakantie mogelijk was. Je kunt dus niet zeggen dat ik niet uitgerust was. Mijn tegenstander zette de partij nogal passief op en vanuit de opening kreeg ik een kleine plus die eigenlijk nooit verdwenen is. Die plus culmineerde in een halfopen H-lijn gevolgd door een open H-lijn waarna de partij beslist werd door mijn tegenstander te H-lijnen wat een stuk en daarmee de partij opleverde.
Teamleider Hans Sinnige had zichzelf op het vierde bord geplaatst. Daar verscheen een Siciliaanse Draak op het bord. Volgens mij een opening die je niet zo vaak meer ziet en waarvan Fischer ooit gezegd heeft dat je met wit een pion op h5 moet offeren om daarna in de aanval te winnen. Zo ging het niet helemaal in de zin van dat er een pion op h5 geofferd werd. Bij de kenners onder ons is het bekend dat de Draak een ingewikkelde opening is en dat zwart vaak een kwaliteit op c3 moet geven om de aanval te krijgen. Dat gebeurde net zomin als het pionoffer op h5. Beide spelers mistte een paar keer de beste voortzetting en zwart deed dat als laatste waarna wit bekwaam het karwei afmaakte.
Als we dit tempo vol weten te houden dan gaat het dit seizoen helemaal goed komen.
Joost Duquesnoy