KNSB Teams
Ons eerste team speelt in de 4e klasse van de KNSB (4G)
Ons tweede team speelt in de 6e klasse van de KNSB (6M)
Ons bekerteam speelt in poule D van de KNSB bekercompetitie
22 november 2025 – Waalwijk 1 – ZFC 1
Het privé-leven van Mao. Onthuld door zijn lijfarts Li Zhisui
Naar het schijnt moet je tegenwoordig als je een verslag van een wedstrijd schrijft er ook een boekbespreking bij doen. En dan bij voorkeur, of zeer zeker, een boek dat je aan het lezen bent, of, zoals in dit geval, een boek dat je net uit hebt. Spannend was het niet want Mao is in 1976 overleden, dus de afloop is bekend. De schrijver is, wijselijk, naar de VS uitgeweken voordat het boek gepubliceerd werd. Ik is van 1954 tot een het overlijden van mao zijn lijfarts geweest en heeft Mao in die periode bijna dagelijks meegemaakt en daar inderdaad een boekje over open gedaan. Mao was een beminnelijk man in de persoonlijke omgang en dat is zo ongeveer het enige positieve wat er ovet hem te zeggen valt. Daarnaast kan Trump, en kompaan Epstein, nog wel wat van Mao leren als het erop aankomt. Waar Trump probeert de koning van de VS te zijn was Mao de keizer van China. Men lezen het boek zelve hoe Mao driftig misbruik maakte van de longe dames van de Rode brigade, naar schatting ergens tussen de 25 en 70 miljoen chinezen de hongerdood liet sterven, zijn politieke vijanden her liet opvoeden met vaak fatale afloop en ga zo maar door. Zoals gezegd, Trump heeft nog heel wat te leren.
Daarnaast hebben mijn vrouw en ik een ander tijdverdrijf ontdekt. De 50+ bioscoop in Almkerk (holywoud voor de geïnteresseerden) alwaar men gewoon op een woensdagochtend voor een uiterst schappelijke prijs een film kan kijken onder het genot van een bij de prijs inbegrepen kopje koffie of thee. Met als voordeel dat we de hele zaal slechts hoefde te delen met één andere toeschouwer. We waren naar “Now you see me 3”, u raad het al, het vervolg op “Now you see me 2” en “Now you see me 1”. Die film gaat over de Four Horseman, een clubje illusionisten die tamelijk spectaculair een beetje onrecht in de wereld rechtzetten. Niet diepgaand maar wel vermakelijk en het aardige is dat ze de illusies op het einde van de film verklaren (hoewel een deel er wel erg dik bovenop ligt). Op het einde waren er wel zeven Four Horseman en het eerste deel was en is beter, zoals vaak bij sequels, maar gezien het weer was het geen verspilde ochtend.
Oja, dan hebben we ook nog geschaakt afgelopen zaterdag. Ook dat was een onverdeeld genoegen. Maar liefst 7 – 1, zonder ook maar één nul in het team. Waarmee we weer aan de leiding gaan in onze klasse, wat overigens niet wil zeggen dat we gaan winnen. Allereerst wel even de nadelen van onze thuiswedstrijden. Ten eerste moeten we naar het achterste zaaltje om twee teams kwijt te kunnen. Dat houdt weliswaar op als het eerste en het tweede niet meer synchroon spelen maar het betekent wel dat we niet alleen borden en stukken moeten regelen maar ook tafels en stoelen. En die moeten ook nog terug na de wedstrijd. Overigens is heen meer werk dan terug want heen hebben we beperkte mens capaciteit in tegenstelling tot terug waarbij er veel meer vrijwilligers gedwongen meewerken. Als we niet meer synchroon spelen is dat circus niet meer nodig maar moeten we weer wel extra zaalhuur betalen, wat weer een ander nadeel is. Een tweede nadeel is dat de consumpties helemaal aan de andere kant van het gebouw, een verdieping lager, gehaald moeten worden, Warbij de weg van en naar wordt bemoeilijkt door hindernissen in de vorm van klapdeuren die dan weer opengetrokken of opengeduwd moeten worden (en niet trekken waar duwen staan Hans Sinnige!, want dan sta je zomaar met de klink in je hand)
Allereerst maar even het drama op bord 1 en bord 7
Bord 1
Bord 7
Bord 7 is een reconstructie door ondergetekende en ik weet niet zeker of de stelling helemaal klopt. Voor beide partijen geldt dat er sprake was van tijdnood aan de Zierikzee’se kant. Op bord 7 nog meer dan op bord 1. Op bord 1 speelde wit Tb8? Wat later tot de onderstaande volledige verklarende dialoog in de WhatsApp leidde.
Op bord 7 speelde wit, bang voor Dxg3, Kh2 om daarmee gelijk zijn toren op c1 en daarmee de partij te zien verdwijnen.
Feike en Sander speelden remise. Hans had op bord 8 een snelle overwinning. Een stukoffer als ik het goed begrepen heb en daarna een vernietigende aanval. Wilbert liet de koning van zijn tegenstander een soort wandeltocht over het bord maken en toonde en passant aan dat een loperpaar toch wel sterker is dan een kwaliteit meer, of iets in die richting. Ikzelf kreeg het Albins tegengambiet tegen. Ik moet dan altijd even denken van hoe zat dat ook alweer maar uiteindelijk heeft zwart gewoon een pion minder met geen compensatie. In mijn geval werd het een sterke aanval die een stuk opleverde met behoudt van aanval.
Joost Duquesnoy
22 november 2025 – KNSB Waalwijk 2 – Stukkenjagers 7
Waalwijk 2 – Stukkenjagers 7
Op zaterdag 22 november speelde Waalwijk 2 in de derde ronde van de KNSB competitie tegen medekoploper Stukkenjagers 7 uit Tilburg. Helaas was er al snel een 0-1 achterstand omdat Jos op bord 8 een foutieve zet deed en daarmee de tegenstander de mogelijkheid gaf een aanval op te zetten waar geen kruit tegen bestand was.
Op bord 6 speelde ik tegen een tegenstander die zowel Russisch, Roemeens, Engels en ook nog Duits sprak. De opening was van beide kanten wel goed, waarin mijn paard op f3 gepend stond vanwege een zwarte loper op g4 en mijn witte dame op d1. Toen werd er ook nog een zwart paard op e5 gezet. Dat gaf mij dan wel weer de mogelijkheid schaak te geven met een loper op a4. Het opheffen van schaak deed de tegenstander onjuist zodat ik enkele zetten later een paard voor stond.
Ondertussen had Hans op bord 3 een remise bereikt vanwege herhaling van zetten. Op de overige borden stond het verder nog gelijk. Niet erg lang daarna haalde ook Wim op bord 1 een half punt binnen. Mijn tegenstander spartelde nog wat en probeerde het me zo moeilijk mogelijk te maken. Gelukkig waren er voldoende goede zetten voor mij om tussendoor nog enkele pionnen te winnen en trok ik de tussenstand al snel naar 2-2.
Na in de analyse ruimte nog een partij tegen mijn tegenstander te hebben gespeeld, zag ik dat Nolan er wat minder voor stond. Gaande weg werd dat een partij waarbij hij duidelijk verloren kwam te staan. Maar een jeugdspeler geeft nooit op!!
Op bord 2 kwam Robert goed in het eindspel te staan met een vrijpion. Ondertussen stond Leon op bord 4 ook onder grote druk en moest het punt aan de tegenstander afstaan. Ron op bord 5 stond nog op remise wat het uiteindelijk ook werd.
Met de winst van Robert werd te tussenstand 3,5- 3,5 met alleen Nolan nog aan het spelen. Zijn tegenstander deed enkele minder goede zetten zodat Nolan zijn stelling kon verbeteren en met een toren en pion tegen loper en pion het eindspel inging. Hij hield ons lang in onzekerheid en nam de lange route naar de winst. Zijn nog jongere tegenstander zag wel in dat het verlies onafwendbaar was en gaf terecht op. Hierdoor was de eindstand bepaald op 4,5-3,5 en is Waalwijk 2 alleen koploper in de klasse 6M.
René van Bijnen
1 november 2025 – De Baronie 1 – Waalwijk 1
Hoortoestel nodig?
Er zat onlangs bij ons een ijsvogel bij de sloot. Een mooi klein blauw vogeltje dat je zo weinig ziet, dat er mensen met fototoestel kwamen om e.e.a. vast te leggen. Hoort hier niet, hoorde ik ze nogal vaak zeggen. Niet koud genoeg. Is waarschijnlijk op de vlucht voor warmte ergens verkeerd afgeslagen. Te warm is het hier natuurlijk ook. Grappig (of juist niet) dat we van dieren vinden dat het mooi is dat er eentje langskomt die hier niet hoort. Van mensen denken we daar natuurlijk heel anders over. Sturen we er knokploegen op af. Eerlijk is eerlijk, de andere vogels pikten het ook niet. Dit zit daar op onze tak, eet ons voedsel en maakt gebruik van onze voorzieningen. Hoort hier niet en moet dus weg!! Daar zullen we wel even voor zorgen. Alrap werd er een bataljon (4 stuks) Vlaamse Gaaien op afgestuurd. Die schijnen daar geschikt voor te zijn. (Even om duidelijk te zijn. Ik weet niet wat dat allemaal voor vogelsoorten zijn. Het zijn vogels, geen zoogdieren, daar houdt mijn kennis ongeveer op. Mijn vrouw kent ze echter allemaal!) De 4 roofridders begonnen stenen te gooien en politiewagens in de hens te steken toen er een sperwer (een of andere nogal grote roofvogel) aan kwam vliegen. Hij vond dat je zo niet met een ijsvogeltje om mocht gaan en verdedigde hem dapper. Maar ja, hij was maar alleen (en zelfs zonder twitteracccount!) dus dat kon nog spannend worden. De volgende morgen was tot mijn ongenoegen alles schijnbaar opgelost, want ze waren allemaal vertrokken. Voor diegene die denken dat ik dit allemaal zo maar verzin kan ik zeggen dat het echt gebeurd is. Echt, wel. ECHT WEL!!
Ik vertel dit omdat ik allergisch ben voor alles wat hoort. Vreselijk. Dat hoort niet, hoor ik dan. WAAROM niet, dan? Ja, dat is nu eenmaal zo, is dan het overtuigende argument. Vreselijk obstinaat word ik daarvan. Er heeft schijnbaar heel vroeger iemand eens een dik boek geschreven waarin staat hoe het allemaal hoort. Opkomen voor de zwakkeren schijnt daarbij zo’n beetje het hoofdmotto te zijn. Dat boek is zo oud, daar heb je helemaal niets meer aan. Vertel mij maar eens waar staat hoeveel uur je op je telefoonscherm mag kijken. En of Statinen wel goed zijn tegen cholesterol. Nee, dat staat er niet in. En bovendien, de grootste aanhangers van dit boek geven in hun gedrag niet bepaaldelijk het goede voorbeeld. Zei Wilders (wil het niet elke keer over Trump hebben!) nu echt dat als we zouden stoppen met ontwikkelingssamenwerking wij het hier nog beter zouden krijgen (dat geld kunnen we beter aan onszelf besteden) en dat die Afrikanen alleen nog wat meer honger zouden hebben. Kon hem niets schelen? Is die nu helemaal van de pot gerukt? Heeft hij het boek niet gelezen of zo??
Weet U wat ook niet hoort? Schaakverslagen die niet over schaken gaan. Of lange inleidingen. Nee, dat kan natuurlijk niet. Ooit hadden ze bij de Baronie (de tegenstander van de schaakmatch waarover dit verslag misschien ooit nog eens gaat) een schrijver bijgenaamd Spitfire. Briljant ende geniaal. Mijn grote voorbeeld. Maar ja, het ging maar zelden over schaken dus vermoedelijk heeft hij te verstaan gekregen dat dat niet hoort. En is hij er toen maar mee gestopt. Zonde, grote zonde, doodzonde! Naar zijn voorbeeld heb ik mij voorgenomen steeds minder over schaken te schrijven. Als ik volgend seizoen nog rapporteer dan zal dat zonder enige schakerij-schrijverij zijn. Al was het maar om hem te eren.
Hoe schrijf je dan een goed schaakverslag? Hoe hoort het wel? Dat is niet zo moeilijk. Eigenlijk zijn er maar 3 regels. Schrijf kort maar veel over de spelers en stop er wat (bij voorkeur ordinaire) grappen in. Nou, ik niet dus. Nee, No Way! Deze wordt lang, gaat niet over de spelers en bevat NUL grollen.
Mijn belangrijkste taak op schaakzaterdag 1/11 was om ons illustere Tataviertal (Joost, Ad, Nico en ik) ingeschreven te krijgen voor het weekendviertal te Wijk aan Zee. Dat klinkt makkelijker dan het is. Immers, dit evenement is zo populair dat het altijd volgeschreven wordt. Je moet er dus tijdig bij zijn. Om 10 uur (openingsmoment inschrijving) zat ik dus klaar. Met niet alleen de namen maar ook de emailadressen, de KNSB nummers, de bloedgroepen, hun lengte, sexuele voorkeur en alles wat er allemaal nog meer ingevuld zou moeten worden. Echt, het is ieder jaar anders en meer. Bleek men nu plotsklaps naar woonplaats en geboortedatum te vragen! U snapt we zijn alle vier gelijk jarig en wonen samen in Heesbeen. Ja, wist ik dat ze dit gingen vragen? Wat kan er nu iemand schelen wanneer ze jarig zijn. Maar goed, het is me gelukt, ze staan ingeschreven. Mijn dag was geslaagd, en daarna kom je dus onmiddellijk in een euforische ontspanning terecht waarin het lastig schaken is.
Met andere woorden: ik verloor. Maar hoe? Ik ga het U vertellen. Luister goed, want het is belangrijk. Als uitzondering hier dan een stukje schaakverslagging. Ik speelde tegen Bas. Bas is link. Daar moet je voor oppassen. Gevaarlijke dude. Ik had zwart en we speelden Najdorf. Daarin doet hij op zet 6 Tg1. What? Tg1?! Heh, klopt dat wel? Dat hoort toch niet? Zo vroeg? Heeft hij niet per ongeluk met zijn elleboog zijn toren beroerd? Kan toch? En hem daarom maar (hij moest hem immers spelen) op g1 gezet. Weinig andere mogelijkheden. Nee hoor, gaf Bas te kennen. Gewoon Tg1! Helemaal niet gewoon, nooit gezien. Kan toch niet goed zijn. What Nu? U begrijpt (wederom) , ik werd compleet van het bord afgeofferd. Ongeloofbaar. Paard, toren en nogmaals toren kleunbeerde hij erin. ALLEMAAL goed. Ik ben niet zo’n verdediger, maar Bas is wel zo’n aanvaller. Doet nog steeds pijn aan mijn tanden. OK, wel verloren, maar wat een pot. Heerlijk. Speel liever zo’n verliespartij dan zo’n bloedeloze remise waarvan ik er ook nogal wat zag. Daar schaken we toch voor. Klasse Bas, Meesterwerk. En daar kunnen je teamleden een voorbeeld aan nemen want je was de enige die won. Zal aan Joost (die weet hoe dat moet) vragen hier de volledige partij op te nemen. Lees ende Leer!
Wat wel opmerkelijk was (nou vooruit, nog een beetje schaken dan) was de onderstaande stelling. Dit heb ik twee keer gezien. Op verschillende borden! Onmiddellijk begint mijn complotbrein te fantaseren. Is dit afgesproken, is dit vooraf vastgelegd. We spelen samen tot hier en dan is het ieder voor zich, of zo??. Boeiende vragen die nooit beantwoord zullen worden.
Deze stelling (en ik heb het dan natuurlijk over den zwarten, de witten weet ik niet meer en die koning staat er alleen maar omdat Fritz dat eist!!) kwam op zowel bord 1 alswel 2 .
De heenreis (daar hoort het in een schaakverslag ook altijd even over te gaan) was OK, maar het parkeren was lastig. Je kon alleen maar op betaalde plaatsen staan. Ja, dat doe ik dus ook niet. Wel je auto er neer zetten, maar niet het betalen!!. Nee, want betalen kost geld en geld is duur! Ik betaal nooit. Wat ik wel doe is een beetje uit zicht parkeren. Tweemaal links en eenmaal rechtsaf . Echt tussen de huizen in een woonwijk in een straatje van niks. Daar kunnen ze toch niet controleren, wel? Dus wel!! Snodverjuuuuu! Ze hebben tegenwoordig van die rottige auto’s die vastleggen welke nummerborden er staan en software die de betaling checkt. Gegarandeerd kassa. Daar kan mijn sluwe/slimme parkeren niet tegenop, ben ik bang. En ja hoor, 58,20 euro uit de pocket. Ik overweeg zelfs voortaan te gaan betalen, zo erg is het al!
En dan zoeken naar de speelzaal. Griezelig steegje in. Nu waren we met zijn vieren, dus veel kon er niet gebeuren, denk je dan. Maar ik ken die schakers. Als het bloeden begint, maken ze rap benen. Dus ik was alert, snel en spitsvondig en vond alras de deur alwaarachter een prachtige toernooizaal bleek. Meer ruimte dan spelers en een fantastische keuken. Ah, patat (of heet het hier friet), saté, meerdere soorten bier….Het kon niet op. Echt goeie club.
Wij hadden Feike thuis gelaten. Ha, die hadden ze niet zien aankomen. Hetgeen vanwege noshow logisch was. Maar ja, we hadden er wederom 9 dus de teamleiders moest een besluit nemen. We hebben Feike nog nodig als we straks uit moeten in de OverZeeuwse gebiedsdelen, dus heb hem hier maar afwezig gehouden. Wel een verzwakking, dat wel. Maar dat bleek geen probleem want de Baronnen werden met 2,5 punt (waarvan een vol punt voor Bas) naar huis gestuurd. Lesje van Waalwijk gehad, schreven ze zelf. Zelf had ik meer het gevoel een lesje van Bas gehad te hebben, maar OK 5,5-2,5 is best wel overtuigend.
Solverj’s deel 3 uit. Nu is ze niet meer alleen. Gaandeweg komen er steeds meer tijdstilstaanders en op het laatst zijn het er zelfs 7. Dat kan nog gezellig worden, dacht ik, maar nee, om een of andere filosofische reden hadden ze bedacht dat als ze die dag die ze herhaalden, een perfecte dag zouden maken, dat dan de tijd gerepareerd zou worden. Vraag me niet hoe ze hierop kwamen. Het slaat werkelijk nergens op. Maar ja, de schrijver is een vrouw en ook nog filosoof dus daar kan nogal wat onzin vandaan komen (OK, een ordinair geintje moet kunnen). Als Einstein er bij was geweest hadden ze het waarschijnlijk allang opgelost. Een perfecte dag, heeft Lou Reed daar niet een liedje over bedacht? Goed, we gaan de dag perfectionere, maar hoe doe je dat? Eerst maar eens beginnen alle ernstige ongelukken te voorkomen door ze de volgende dag (die dus eigenlijk dezelfde dag is) te voorkomen. Een beetje Science Fiction lezer weet dat dit gerommel gevaarlijk is, en altijd slecht afloopt. Maar ja, vrouwelijke filosofe, need i say more. Nog 2 delen te gaan. Ga U natuurlijk beschrijven hoe het afloopt, maar ben bang dat het NIET afloopt.
OK, nog even een alinea’tje over het schaken.
Stan (op 1, haha, weer een verrassing) deed het uitstekend. Mooi aanvalspunt. Wilbert (op 2, surprise, surprise) eveneens. Sander op drie (tegen ik denk de Spitfire) beetje saaie remise. Althans, vanuit mijn perspectief. Ad op 4 tegen een jongedame kreeg precies wat een zwarte Benko-man graag krijgt. Vol punt. Nico heeft de hele partij verloren gestaan, maar krijgt gewoon een remise. Wurgslang-Joost is tegenwoordig van het positiespel. Zijn droom is dat zijn tegenstander opgeeft in het bezig van zijn volledige materiaal. Knappe pot Joost. Lars een nette remise en over mijn partij wil ik het niet meer hebben
Kijk, zo kort kan het zijn. Begin het te begrijpen. Nu nog iets meer over schaken en de nodige schunnigheden en het wordt nog wel eens wat.
Nog meer beterschap belovend en tevens natuurlijk groetend: Hans Sinnige
1 november 2025 – DSC Dongen 2 – Waalwijk 2
Waalwijk 2 boekt tweede overwinning
Afgelopen zaterdag speelde het tweede team van Waalwijk tegen D.S.C. uit Dongen. Met nieuwkomers Ad Overbeek, Roel en mijzelf, die hun eerste externe wedstrijd speelden, hadden we samen met Robert, Hans, Leon en Jos een mooi team samengesteld.
We begonnen al met een punt voorsprong, omdat de tegenstander van Ron zich had afgemeld, jammer voor Ron. Na ruim een uur schaken kwam de eerste uitslag binnen: Roel verloor helaas zijn eerste wedstrijd. Stand 1-1 dus tussen Dongen en Waalwijk.
Na twee uur en een kwartier was ik de volgende die klaar was. Winst voor mij! In het middenspel een pion gewonnen en die voorsprong netjes vastgehouden tot het einde. 2-1 voor Waalwijk dus! Tijdens het analyseren kwam Ad binnen met een remise, terecht en verstandig in je eerste wedstrijd. Beter remise dan te veel risico nemen en verliezen. Daarmee stonden we 2,5-1,5 voor.
Met nog vier partijen bezig zag het er goed uit. De tegenstander van Jos verloor door te groot materiaalverlies. Nadat Jos in de opening al een briljante zet had gevonden, was ook dat spel gewonnen voor Waalwijk. Onze sterkste spelers waren nog aan het spelen, al heb ik daar niet veel van meegekregen. Ineens ging het snel: winst voor Robert, remise voor Leon en helaas verlies voor Hans na een grote matdreiging.
Zo won Waalwijk 2 opnieuw! Na de overwinning op HMC Den Bosch nu dus ook winst op Dongen, met 5-3 6-2. Een mooi begin van het seizoen!
Nolan Esch
Correctie uitslag
Op dinsdag 4 november kwam onderstaand bericht binnen van de wedstrijdleider van de KNSB
Afgelopen zaterdag heeft Vries de, J.P. (Jan-Pieter) meegespeeld in de wedstrijd DSC Dongen 2 – Waalwijk 2. Jan-Pieters startrating is 2033, dat is meer dan 40 hoger dan de sterkste basisspeler van DSC Dongen 2.Daarmee was Jan-Pieter niet speelgerechtigd. De uitslag van de partij wordt gewijzigd van 1-0 naar 0-1 reglementair.
Voor de ratingverwerking telt de gespeelde uitslag.
4 oktober 2025 – Waalwijk 1 – De Pion 1
Verlies-Ontkenning?
Joost , net terug van vakantie, komt de speelzaal binnen. Dus ik zeg: ‘Joost is er weer’, waarop Joost zegt: ik was er verleden week ook al. En ik: ‘Alweer is Joost er weer’.
Vroeger (echt, vroeger) was ik nog veel bijdehanter. Heb ik afgeleerd toen ik een jaar of 22/23 was. Toentertijd was ik een werkelijk prachtige langharige blondin (vermannelijking van blondine!) en kreeg vooral als men mij slechts van achter bezag, nogal wat verkeerde aandacht. Eens, al kroeglopend in de binnenstad van Enschede, werd ik aldus gegrepen door een stoere dude, die mij om mijn nek houtgreepte en richting grond dwong. ‘Jij moet naar de kapper’ schreeuwde hij in mijn oor, al indruk makend op zijn (ook vrouwelijke) metgezellen. ‘Dat kan niet als je mij vasthoudt’ repliceerde ik snel als ik toen nog was. Mijn loon voor deze bijdehandheid waren een aantal stevige klappen ende schoppen. Toen mijn wat traag reagerende maten zich omdraaiden en plannen begon te maken mij te ontzetten vluchtten de stoere dudes natuurlijk snel.
Waarmee ik maar zeggen wil, soms is bijdehand zijn niet slim.
Joost, daarentegen, is wel degelijk slim. Ben bang dat dit verslag behoorlijk veel om hem draait. Laat mij U zijn slimheid illustreren. Joost zijn tegenstander bestelt spa rood (of blauw daar wil ik vanaf wezen). Joost haalt spa blauw (of rood, ik wet het niet meer, maar in ieder geval het ander dan wat bestelt was). Oh sorry, zegt Joost, door zijn tegenstander op deze fout gewezen. En begint minutenlang uit te leggen hoe het komt dat hij deze fout maakt . ALLES IN DE TIJD VAN ZIJN TEGENSTANDER. Snappu ? Slim hoor……. maar niet slim genoeg. Hij werd lustigjes van het bord gemept. Daarover vanzelfsprekend later veel meer.
Zelfs was ik vrij. Huh? Ja, we hadden wederom 9 spelers en ik vond het nodig mijzelf vrij te geven. Hier past wel enig relativiteitszin. Al vrij zijnde had ik het best wel druk. Ten eerste was ik scheidsrechter. Das een lastige rol. Wat te doen als een medespeler van onze tegenstander mij erop wijst dat de klok van een van de borden (met een van zijn teamleden aan zet) niet loopt. Sportief, natuurlijk, dat wel. Maar wat te doen? Na ampele overweging besloot ik ze er gewoon erop te wijzen en al snel werd in sportieve vrede besloten dat de klok weer draaiend gemaakt moest worden en door maar weer… Kijk, zo kan je ook problemen oplossen.
Ten tweede was ik als teamleider verantwoordelijk voor de tafelschikking. Dat viel nog niet mee. We speelden namelijk in de danszaal. Een benaming die behoorlijk wat (schakers-vreemde) associaties opriep. Het belangrijkste van een danszaal is dat er geen tafels noch stoelen staan teneinde het dansen fysiek niet te belemmeren. Maar schakers zijn geen dansers (nee, dat behoeft geen betoog, dat weten we allemaal wel) dus moesten er 14 (2 potjes vooruit gespeeld) tafels en een dubbel aantal stoelen de danszaal ingesjouwd worden. Dat is een behoorlijke hoeveelheid. Alwaar ik dat de wedstrijd vooraf grotendeels alleen deed (natuurlijk deed Sander mee en waren de vroeg aangekomen Roozendalen bereid mee te doen) was er de wedstrijd achteraf voldoende hulp. Veel handen en dus licht werk. Nochtans blijken er altijd mensen te zijn die even NIET meedoen. Vind dat moeilijk te begrijpen. Zoveel pijn doet dat niet, zo’n tafel of 2 stoelen versjouwen.
We hadden grote (rechthoekig) en kleine (trapezium) tafels. Daar nog wel even over nagedacht. Wie welke. Normaal gun je je gasten de grote, maar die gedachte helpt hier niet. Het eerste de grote en het tweede de kleine? In principe een goede benadering maar staat wel borg voor gezeur ende gezeik. Voor je het weet word je van discriminatie beschuldigd (je mag niet op ras of geloof discrimineren. Maar misschien wel op schaakkwaliteiten? Ja, volgens mij mag dat best. De betere in het eerste en de mindere in het tweede. Is volledig legaal ende geaccepteerd). De grote schakers de grote tafel en de kleine de kleine. De grootste het dichtste bij (vanwege gewicht) en de kleine achterin? Ik kwam er niet uit. Uiteindelijk Random gedaan. Blijkt Joost (die vanwege veel van hierboven beschreven argumenten natuurlijk recht had op de allergrootste!! Overigens, dit gezegd hebbende kan ik mij niet aan de indruk onttrekken (ja, echt, dat is met dubbel-t!) dat hij nogal wat kwijt raakt. Zijn veelbeschreven voorkant slinkt tot nagenoeg normale proporties. Is dit het gevolg van een bewust nastreven of slechts toeval) de enige uit het eerste te zijn die aan een kleine tafel zit. Ja, dan krijg je natuurlijk weer klachten . Pfffffffff
Hetgeen een mij tot een belangrijk levensfilosofie brengt. Is het in het leven niet de opdracht de andere een beetje te helpen. Met name de zwakken/armen dienen toch een beetje geholpen te worden, niet? Mijn (behoorlijke) levenservaring is, dat dit normaal te vanzelfsprekend is om te benoemen. Maar ik kan U ook (uit eigen ervaring) melden dat als de rijken/sterken niet dmv regels gedwongen worden die armen/zwakkeren te helpen, dat ze het dan mooi niet doen. Zonder een progressief belastingstelsel (hoe meer inkomen, hoe hoger de belastingdruk) zouden de rijken echt grotendeels niet meer betalen dan de armen. En waar dit voor individuen al geldt is dit nog sterker voor het bedrijfsleven. Daar geldt heel eenvoudig: Hoe Meer Hoe Nog Beter. Er moeten regels zijn die bedrijven dwingen zich fatsoenlijk te gedragen. Anders gaan gewoon voor eigengewin. ALTIJD. OVERAL zijn natuurlijk uitzonderingen, maar dat zijn dan ook uitzonderingen. We hebben dus regels/wetten nodig. Ten eerste vanwege praktisch gemak (het zou wat worden als iedereen zelf besloot of hij links danwel rechts rijdt, toch?), en ten tweede vanwege bovenstaand egoïsme.
Een overheid voorzien van handhaafbare regels is dus absoluut noodzakelijk. En natuurlijk hebben we niet meer regels nodig dan we nodig hebben. En natuurlijk, er zijn er te veel. Maar zonder, dat gaat hem niet worden. U hoort, ik stem iets links uit het midden
Nog even over asielzoekers (ik wil het niet meteen over het circa 10x zo grote aantal arbeidsmigranten hebben, waarover namelijk, niemand het heeft). Natuurlijk hebben we het liefst dat ze niet komen. Dat ze niet willen komen. Dat ze überhaupt niet hoeven te komen. En dat kan. Door ervoor te zorgen dat ze het waar ze zijn, ook goed hebben. Niet onveilig zijn. Normaal te eten (en te drinken!) hebben. Dat lijkt mij de uitdaging. Laten we ervoor zorgen dat het overal veilig is. En de welvaart een beetje verdelen. Ik denk toch dat het voor iedereen geldt, dat als hij zijn kinderen ziet omkomen van de honger (omdat hij ze geen eten kan veroorloven) terwijl de buren uit pure welvaart en rijkdom elke dag halve biefstukken de afvalbak in gooien. Dat iedereen toch verhaal gaat halen. Echt, als het welvaartsverschil te groot is dan komen er spanningen ende problemen.
Als schakers, en al schakend, kan je dit soort thema’s natuurlijk negeren. In de partij is er slechts de partij. Volle focus, concentratie. Foutjes zijn dodelijk. Al die wereldproblemen lossen we gewoon op door te doen alsof ze niet bestaan. En terecht, want als je zit te schaken bestaat er helemaal niets anders. OK. Genoeg hierover. We gaan het maar eens over schaken hebben.
Joost-Pion. Zwart aan zet
Joost speelde een systeem dat hij goed kent. En veel speelt. In onderstaande stelling besloot hij om redenen die niemand (hemzelf incluis) begrijpt NIET af te ruilen op d4. Terwijl dit in getoond systeem een basisbenadering is. Het ruilen op d4 is strategisch absoluut een keertje nodig. En hier al helemaal. U snapt, de prijs voor deze fout was hoog. Al snel gaf hij op.
Nico (ik wist donderdagavond een twijfelachtig torenoffer mijnerzijds nog netjes naar remise te loodsen) speelde uitstekend. Dat deed hij verleden externe (Tegen de Madense Paarden) ook al, hetgeen ik toen vergat te vermelden. Hier dus maar dubbele aandacht. Zijn tegenstander viel aan
In getoonde stelling lijkt dat ook wel zo, maar Nico zijn Pe4 (Mooi hoor, zo’n zet. Nico’s tegenstander moest achteraf toegeven dat hij hem gemist had!) gevolgd door Dame slaat loper en gaat op d5 (met schaak) gewoon g2 staan dekken!! Verdedigt alles. En sterker nog, zwarts stukken staan niet waar je ze nodig hebt. Nico won alrap.
Even een zijstap. Heb inmiddels (zoals toegezegd) Solvej’s 2de deel uit. Over het berekenen van ruimte enzo. Toch wel grappig dat we nu 2 boeken verder zijn (nog 3 te gaan….) en het nog steeds niet over het berekenen van ruimte hebben. Net zoals we in dit verslag na 2 pagina’s nog maar weinig woorden over schaken geschreven hebben. Boeiend edoch irrelevant. Solvej’s 2de deel behandelt een heel andere thematiek. Wat als de tijd kapot is (?!) en je dientengevolge dezelfde dag steeds weer herbeleeft. Uiterste praktisch relevante problemen, ik hoor het U denken. Wat dan als je toch behoefte hebt aan enig seizoenseffect. Ja, dat zouden idd mijn eerste behoeften ook wel ongeveer niet zijn (ik hoor het U echt allemaal denken). Maar toch, wat doe je dan? Dit lijkt een beetje op schaken (maar is het natuurlijk helemaal niet). Het oplossen van moeilijke problemen, die als je de oplossing eenmaal kent, belachelijk simpel bleken te zijn. Met schaken snap ik echt alle oplossingen van puzzels. Dit gezegd hebbende, ben ik nu met Nolan bezig stap 6 te doen. Hoofdstukken over strategie blijken aanleiding te geven tot belangrijke meningsverschillen. Alwaar het boek (en dus de waarheid) in een situatie waarin we mogen kiezen met welke pion we terugslaan, optie a kiest, blijk ik (en gelukkig ook Nolan) zelfs na lezing van de oplossing, ijskoud optie b te prefereren. Wat nu? Ik zie het anders. Ik ben het er gewoonweg niet mee eens. Mag dat? (de belangrijke vraag die in een veelbekeken kinderprogramma gesteld werd toen het ging over het poepen in bad!!) . Of ben ik strategisch niet voldoende onderlegd? Hmmmmmmm
Solvej (oh ja, daar hadden we het over) besluit te gaan reizen. En wel zodanig dat ze het kouder op zoekt als de winter naakt (danwel hoort te naken!) en zo verder. Ze reist de seizoenen bij elkaar. Ja, dat kan wel werken, denk je dan. En nu? Wat nu? De cliffhanger: aan het eind van deel 2 suggereert Solvej dat er meerderen zijn die op dezelfde dag vast zitten. (Kent U de reeks van Gabaldon, waarin iemand terug in de tijd gerezen is. En aldaar iemand anders tegenkomt die hetzelfde doormaakt? Goeie serie van gemaakt ook nog). Ja, dit opent natuurlijk een variantenwaaier waar wij als schakers wel weg mee weten. En idd, het is dramatisch onbelangrijk en oninteressant voor diegene die dit soort problemen niet zo aanspreken. Net als met schaken.
Wilbert!. We moeten het over Wilbert hebben. Kijk, iedereen weet dat spelers als Feike (weet van zijn partij weinig meer, behalve dat er weinig gebeurde en eindigde ongeveer waar het begon; in gelijke stelling) en ook Sander (Sander zijn voorliefde voor pionneneindspellen komt vanuit zijn dam-achtergrond. Echt, dit kan hij bijzonder goed. Jammer genoeg is het remisepercentage daarin erg groot. Zo ook bij Sander) vaak (en misschien zelfs graag) remises spelen. Risico-mijdend? Voorzichtig? Behoudend? Schijterig? u kiest zelf maar uit hetgeen volgens U het meest van toepassing is. Kunnen zelfs tegen toptegenstanders remise houden, maar hebben moeite te winnen van beduidend minderen. Anderen (ik reken mijzelf daaronder) verliezen geheid van sterkeren, maar winnen evenzo geheid van zwakkeren. Opstellingstrategie is dus belangrijk. Zet de remisekoningen tegen hun toppers en , zet de winnaars tegen hun onderkant. Maar waar zitten die? Zitten ze normaal, of zitten ze andersom. Je weet het niet ende nooit. Wilbert had nu een extra dimensie. Zware tijdnood des (2de naamval) tegenstanders. Dit is lastig. Slechter speel ik zelden alsdan in gewonnen stelling en tijdnood van de tegenstander. Dweil mij dan maar op. Kenners zeggen: Doe een onverwachte zet die tevens goed is. Ja, das logisch. Maar dat nastreef ik altijd. Ook als de tegenstander niet in tijdnood zit. Iets wat je altijd doet, daar hoef je niet op gewezen te worden, dus die tip is waardeloos. Van Wilbert krijg ik een betere. Doe gewoon net alsof het niet zo is (Mijn KNO-arts gaf mij hetzelfde advies toen ik hem vanwege oorsuizen bezocht; niets aan te doen, gewoon doen alsof het niet zo is. Een werkelijk schokkend belangrijk levensadvies. De hoeveelheid problemen die je kunt oplossen door gewoon te doen alsof het niet bestaat, is kolossaal. Met deze methode bewapend kan ik wel wat Nobel-prijzen ophalen. Echt, ik overweeg een Nobel-prijs_kast aan te schaffen)
In bovenstaand dus het remise-aanbod gekregen. Wat te doen. Ziet er eng uit. Slaan op c3. Dame naar f4. Aanval, eeuwig schaak. Hmmmmmm
U begrijpt. Wilbert pastte zijn eigen adviezen toe. Dacht erg lang na en accepteerde het remise-voorstel . Voor U hem daarop aanspreekt wil ik wel graag geschreven hebben dat eea in overleg gebeurde. Dit is bij ons bepaaldelijk niet gebruikelijk. Menigeen remiseert (of geeft zelfs op) onder toestemming van teamleider te vragen. Wilbert had daarentegen uiterst correct toestemming gevraagd ende gekregen. Dus past slechts tevredenheid met dit resultaat. Maar natuurlijk (makkelijk gezegd, ondersteund door software en enige dagen tijd) ziet Wilbert ook zelf achteraf wel dat zwart met d5 (na, Df4 of zelfs onmiddellijk) gewoon een uitstekende (misschien zelfs gewonnen) positie heeft. Maar d5 ligt niet voor de hand. En het remiseaanbod ligt wel voor de hand. Kortom, achteraf is makkelijk ende telt niet.
Stan remiseert zelden. Zijn stijl staat dat niet toe. Alles danwel niets. Nu niets. Nu moet ik zeggen dat zijn tegenstander gewoon erg goed speelde. Greep Stan bij de strot en liet niet meer los. Amerikaanse Pitbull of zo. En Stan kronkelen en proberen en nogmaals proberen. Zelfs proberen te doen of het niet zo was hielp niet. En pas toen de tegenstander losliet en Stans loper vrijkwam bleek het (hoe voorspelbaar!) te laat. Nog grotere problemen bleken niet te voorkomen.
OK ik laat het hierbij.
We hebben dus verloren. Beetje pech misschien. Aantal borden net remise gehouden. Maar eerlijk is het langst, zij speelden gewoon erg goed. En hebben het ook echt verdiend. Ik kan wel doen alsof het niet zo is, maar je kunt niet alles weg-ontkennen.
En daarnaast speelde ik niet mee. Kijk, ik ga natuurlijk niet suggereren dat hier een causaal verband bestaat. Maar zelfs door dat (natuurlijk) niet te suggereren, suggereer je dat. Toch? We zullen volgende ronde zien of dit ergens op slaat.
Tot dan: Hans Sinnige
13 oktober 2025 – Litho Knights – Waalwijk (Beker)
En we bekeren verder (in de KNSB) ofwel, de geschiedenis herhaalt zich … deels
In meer dan een opzicht. Zo werd wij, spelers uit het eerste team, maandagochtend gecontact door de teamleider van ons KNSB Bekerteam, dat is dezelfde teamleider als van het NBSB Bekerteam en ons eerste team, met de vraag of er iemand kon invallen. Er was een zieke … deze keer Wilbert Schreurs. Het heerst. En, als door toeval gedreven, was ondergetekende weer de eerste die aangaf beschikbaar te zijn (en daarna door de teamleider ook nog eens geaccepteerd werd). Ik moest daarvoor wel een andere hobby opgeven, mijn astronomieclubje dat iedere tweede maandag van de maand bij elkaar komt. Maar ja, het was bewolkt en dat valt er weinig te astronemen.
We moesten naar Waalre, naar de Litho Knights, de intelligentste regio van de wereld, zeggen ze. Ongetwijfeld gedreven door de vestiging van ASML in combinatie met de TU Eindhoven. Het team bestond dan ook voor de helft uit buitenlanders en de inleiding werd in het Engels gedaan, na de vraag of iemand daar bezwaar tegen had.
Op de heenweg en buiten bij de speellocatie nog even overlegd over opstelling en toekomstige aanpak. We vreesden het ergste. Indiase grootmeesters, gemiddelde rating van 2500+, semiprofs of erger. Uiteindelijk bleek dat reuze mee te vallen en bleek onze gemiddelde rating hoger dan van de tegenstanders en niet alleen omdat Joost Hoogendoorn het gemiddelde opschroefde.
We waren dus niet op volle oorlogssterkte want ik als invaller ben toch wel een graadje minder dan Wilbert. Maar we zouden wel zien waar het schip strand (misschien dus pas in de volgende ronde). De vechtlust was er niet minder om. Tijdnood min of meer alom en pas tegen twaalven het einde van de meeste partijen waarbij Stan volgens mij nog over middernacht heen schoot.
Bord 1; Joost H. met wit, conform loting, overspeelde zijn tegenstander volledig, denk ik. Gezien het ratingverschil mocht dat ook wel. Valt door mij verder weinig over te vermelden.
Bord 2; Hier speelde Stan, een bord opgeschoven door de afwezigheid van Wilbert. Spaans op het bord. Dat herken ik tenminste in tegenstelling tot openingen met g2-g3 en b2-b3 die op bord 1 en 4 tevoorschijn kwamen. Stan kreeg een overweldigende aanval over zich heen gestort maar wist stand te houden en de witte troepen terug te dringen. Uiteindelijk ontstond er een onduidelijk materiaalverhouding met Stan een dame tegen toren en paard en een paar pionnen, of zoiets. Dit culmineerde in een eindspel met dame tegen paard en twee verbonden pionnen. Met wederzijdse tijdnood in de vorm van rond de minuut op de klok (de increment was 15 seconden) uiteindelijk vakkundig door Stan tot zowel een goed einde als teamzege werd gebracht.
Bord 3; Joost D met wit tegen een Benkogambiet. U weet wel 1) d2-d4 Pg8-f6 2) c2-c4 c7-c5 3)d4-d5 b7-b5. Een paar minuutjes nagedacht over of ik het wel zou aannemen of niet, wat ik doorgaans doe, maar ik verkeerde toen nog in de veronderstelling tegen een Mexicaanse grootmeester te spelen en probeerde wat anders. Dat pakte goed uit en bij de post mortem bleek dat ik toch wel gewonnen heb gestaan wat door de engine wordt bevestigd. Maar ja, het werd na 23:00 en tegenwoordig wordt ik nerveus als de klok richting de 10 minuten gaat en ik zag geen duidelijk winstplan … de slotstelling was uiteindelijk, ook volgende de engine, gelijk. Remise dus. Ik had toestemming aan de teamleider gevraagd en kreeg die niet. Uiteindelijk op basis van de bovenstaande overwegingen het besluit van de teamleider toch maar naast mij neergelegd hoewel de stand over het geheel nog niet duidelijk was.
Bord 4; Hans kreeg dus een soort koningsindiër op het bord die ergens richting Tarrasch bewoog of zoiets. Een ratjetoe waarbij zijn tegenstander veel tijd verbruikt. Hans speelt ergens een keerh7-h5 achteraf gezien volgens zijn tegenstander “te ambitieus”. Dat zal het geval geweest zijn want op de terugweg heb ik het wel drie of vier keer te horen gekregen. Wat er ook minder goed ging is dat Hans weer last had van een oude kwaal. Zoals bij mij vrij consequent mijn niveau daalt na een bepaald uur zo laat Hans zich meeslepen in de tijdnood van de tegenstander. En dat komt de kwaliteit doorgaans niet ten goede. De enige nul van de avond.
Ook voor het Waalse bekerteam werd stoptober werkelijkheid en wij bekeren vrolijk door.
Joost Duquesnoy
20 september 2025 – ’t Paardje – Waalwijk 1
De geschiedenis herhaalt zich (de historie repeteert, odersoetwas)
“Er is iemand huis….. Ik hoor het. Deuren openen en sluiten zo zacht als mogelijk. De koelkastdeur(?). Stille voetstappen! Mijn vrouw ligt (ook) in bed. En is het dus niet. Wat is hier in hemelsnaam aan de hand??”
Aldus de opening van een boek van de Deense Solvej Balle (kom om zo’n naam maar eens in Nederland!): Over de berekening van ruimte. Spannende opening. Wil toch wel echt graag weten hoe dat verder gaat. Wat dat is. Wat gebeurt daar?? Van deze zevendelige roman zijn tot nu toe vijf delen vertaald. Mijn voorliefde voor boeken in het algemeen en veeldelige series in het bijzonder kennende weet U dat ik ze (alle) heb. Deel 1 inmiddels gelezen. Hierin beleeft de hoofdpersoon dezelfde dag vaak. Iets mis met de tijd. Tijd kapot. Elke dag opnieuw dezelfde dag. En alleen voor haar. De omgevende personen leven deze dag alsof het een gewone dag is. En ga na afloop naar de volgende dag. De hoofdpersoon niet. Begint gewoon opnieuw!
Een gegeven dat niet alleen niet nieuw is (’’Groundhog day” maar ook ‘’Edge of tomorrow” met de heer Cruise) maar ook interessante opties biedt. Wat als we (ongestraft!) van alles kunnen doen omdat we weten dat morgenochtend alles opnieuw (vergeten en vergeven?) begint. Hmmm, daar zou ik wel even over moeten nadenken. In bovengenoemd boek deel 1 vinden we (vast niet bij toeval) 365 maal dezelfde dag. Maar desalniettemin gebeurt er niet veel. Sterker nog, er gebeurt weinig. Licht filosofisch gepieker. Veel omschrijvingen van relatief onbelangrijke details. Die pagina’s moesten zeker gevuld. Het lijkt wel een schaakverslag (?!) Ik denk dat ik de overige delen al redelijk kan voorspellen.
Dit gevoel had ik toen we zaterdag 20/9 op weg waren naar Made teneinde de Paarden te beschaken. Iets Deja Vu-achtigs. Heb ik dit niet al eerder meegemaakt? Voelt zo bekend. En natuurlijk; ik schaak al menig jaar. Dus heb de tocht naar een externe zaterdagwedstrijd al menigmaal meegemaakt. Het voorspel was dit jaar anders dan ik gewend was. Meestal moest er creatief geknokt worden om het zevende bord gevuld te krijgen. Ditmaal bevond ik me door ingetrokken afmelding plotsklaps in de luxe positie van 9 spelers. Met de nodige moeite had ik een achteraf onnodige invaller geregeld die ik natuurlijk niet kon laten vallen. Moest nu met evenzoveel moeite iemand nietopstellen (uit de opstelling verwijderen). Laat van vakantie teruggekeerde Joost het plezier van uitrusten van terugreis (15 uur vertraging!!) gedaan. Kortom: boeiend voorspel resulterende in 8 spelers op weg naar Made. Maar ja, dat blijft redelijk normaal. Klinkt zelfs saai. Was het ook wel een beetje. Maar ja, dan moest het schaken natuurlijk nog beginnen.
En U weet, das maar zelden saai. Ook nu, Ook hier, Zelfs in Made.( Herinner me aan een middelbare schooljaar waarin een mede-leerling zich verbijsterde over dat er iets ‘Made in China’ was. Het moest toch ‘Made in Brabant’ zijn?? Of had je in China ook een Made. Dit echter terzijde.) Onze tegenstanders waren tweemaal op rij gepromoveerd en nu vol verwachting in de 4de klasse aangekomen. Echt, twee jaar geleden speelde ze nog 6de klasse. Knap hoor, alsmaar doorpromoveren. Dat kunnen ze goed daar, in Made, promoveren. Eens kijken of wij daar niet wat stokken voor konden steken. Tenslotte waren wij als degradant automatisch titel-kandidaat en ondanks de vooruitbeschouwde stevige toekomstige opponenten achten we ons nu nog niet kansloos. Maar ja, das vooraf makkelijk, nog steeds moest alles nog beginnen.
Als eerste was ik (op 7) klaar. Ja, dat heb ik wel eens. Al eens eerder meegemaakt. Been there, done that, etc. Foutje van tegenstander bracht hem snel al ernstige problemen. Hij had nog wel wat trukendozen dus moest wel even zorgvuldig rekenen, maar toen dat eenmaal gedaan was konden de stukken alrap in den doos. En kon ik mooi teamleider zijn (hetgeen ik overigens ook ben en zelfs was) en de rest in de gaten houden. Zoals altijd (echt, allemaal zoals altijd) kon ik daar weinig van zeggen. Ik voel andermans stellingen slecht aan. Moet men mij niks over vragen. Net zoals vragen of je rechts of linksaf moet op de ‘Periferique’ in Parijs. Ik zou het echt niet weten. Gewoon lekker allemaal zelf beslissen. Vraag mij niet of een remise-voorstel aangenomen of afgewezen moet worden. Weet ik veel? Als we voor staan aannemen en als we achter staan afwijzen? Zo het echt zo simpel zijn? We hebben het wel over schaken, toch??
Het boeiende is dat ondanks dat we alles al vaak meegemaakt hebben, het desalniettemin toch nog spannend is. Spannend blijft, waarschijnlijk. Want het is nooit (althans, tot nu toe) helemaal hetzelfde. Er zijn altijd details anders. Hele Belangrijke Details. Ik schaak al relatief lang, maar heb bijvoorbeeld nog nooit dezelfde partij tweemaal gespeeld. Dit is toch vreemd, toch? In het begin zit meestal wel wat bekends. De openingsfase. Ik doe bijna altijd hetzelfde, hetgeen het aantal mogelijkheden al behoorlijk beperkt. Maar al gauw wordt afgeweken van wat eerder gespeeld is. En begint het onbekende. Het gebied van de valkuilen ende de landmijnen. Komen er fouten (of briljanten) en zijn we allemaal op onszelf (en de tegenstander natuurlijk) aangewezen. Het is met name dit dat schaken boeiend en ons geboeid houdt. Kunnen we al die kuilen ende mijnen ontwijkend de overkant halen? Mij lukte dat nu. Maar of dat volgende keer weer lukt weet nu nog niemand. Ziedaar het spannende van hetzelfde. Het zou zomaar weer hetzelfde kunnen zijn, maar ook totaal anders.
En zo is het eigenlijk elke dag. Elke dag is anders. Maar lijkt toch wel echt op alle voorgaande. Zon komt op. Je klimt uit bed. (Als dat eenmaal gedaan is heb je eigenlijk het naarste moment van de dag alweer achter de rug.) Doet je ding. Eet wat. Werkt wat. En ga weer naar bed. En de zon gaat -onder. Je kunt zo een boek (of zeven) schrijven waarin dat 365-maal voorkomt. Maar zelfs dat is al gedaan. En wel door Solvej Balle.
OK, terug naar Made. Al rap stromen/druppelen de punten binnen. Ongeveer toen kan ik even een dutje gedaan hebben, want ik weet het niet meer precies. Wie wanneer precies won. Volgorde beetje kwijt. Sander won smooth. Sander schaakt vreemd. Dat zeg ik niet alleen, dat vind nagenoeg iedereen. Zelfs hijzelf. Vreemd of normaal, belangrijk detail is dat hij vaak wint. En zo ook nu. Ad moest een aanval neutraliseren (volgens mij werd er wat geofferd) maar doet dat zonder al te veel moeite. Feike doet weinig maar net genoeg. Allemaal zoals gebruikelijk. Ben alleen de volgorde kwijt. Maakt niet uit (het is een teamsport). Al rap stonden we 4-0 voor. Voelt ook niet onvertrouwd. Is vast al eens eerder gebeurd.
Maar niet verleden jaar. Vorig seizoen speelden we namelijk in de 3. Das echt andere koffie. Wat een niveauverschil. Daar hebben we, als ik het mij goed herinner, wel regelmatig met 4-0 achter gestaan. Dat dan weer wel. Sterker nog, we hadden na 4 ronden waarschijnlijk nog niet eens 4 punten. Of overdrijf ik nu een beetje. Maar echt, daar hadden we weinig te zoeken en nog minder gevonden.
In de 4de klasse voelt het weer heerlijk vertrouwd. Robbie (onze hierbij bedankte invaller) brengt met een nette remise de teamwinst binnen. Stond wel zo’n beetje gelijk, denk ik (hetgeen vanwege het hierboven besprokene weinig zegt). Zoiets doet Rob altijd. Opent rustig, zet rustig voort, en besluit (U begrijpt: Rustig) tot remise. Rob was er blij mee, en ik ook. Nu kon ons de teamwinst niet meer ontgaan (want we hadden met 4,5 punt reeds gewonnen) en dat is net zoals Peter Bosz bij het begin van het Champions League seizoen dit jaar al aangaf, belangrijk. De eerste wedstrijd bij ernstige voorkeur niet verliezen. Maar ja, hij deed het wel, en Ajax ook, en de rest ook, en SVWaalwijk niet. Een toch wel belangrijk detail, niet?
Na nog een partij-eind in den onzen voorkeur bleven de laatste 2 nog overeind. Last two standing. Met reeds 5,5 punt kon ons niet veel meer overkomen. Maar U kent die schakers. Die spelen geen remise omdat het team gewonnen heeft. Nee, die gaan echt wel de winst halen. Althans, dat gaan ze proberen. Daar hebben ze nog echt wel wat energie voor over.
Op dit moment (grappig, dit weet ik nog heel goed vanwege het bijzondere karakter) kwam de beheerder van het lokaal alwaarin gespeeld werd (en waarin tevens een postkantoor gevestigd bleek. Waarom niet, toch?) schaaltjes chips rondbrengen. What?? Chips?? Ja, echt, wederom een gebeurtenis die volstrekt uniek voor ons was. Nooit meegemaakt. Nog een belangrijk van voorgaande missies afwijkend detail. Vreemd maar mooi. Misschien niet voor de Paarden uit Made, maar voor ons was dit echt een absolute eye-opener. Er ging natuurlijk wel het een en ander mis. Zo werd mij naturel voorgezet terwijl toch iedereen wel weet dat ik paprika-verslaafd ben. En zo werd er wat geklaagd over chips geluiden. Maar echt, het zijn de zeurpieten die zich hierover opwinden. We hadden het echt over meerdere schaaltjes vol met chips. Lekker hoor! Nadat ik mijn naturel bakske geleegd had natuurlijk snel opgeschoven naar een tafel met bakkies nog-vol paprika! Denk dat ik in totaal zo’n 3,73 bak op heb gekregen. Dat lijkt (en is) veel maar U moet beseffen dat ik niks anders te doen had. Verzachtende omstandigheden. Die paprika smaak wordt veroorzaakt door een specifiek E-nr waar ik helemaal weg van ben. Ken het nr uit mijn hoofd (maar ga U dat hier niet geven, natuurlijk) en check bij de supermarkt altijd even of het goeie nr er wel in zit. Zo niet, dan laat ik alles staan.
Wilbert kreeg zijn extra pion niet doorgeduwd. Hulde aan de verdediger. Echt, knap gekeept. Nu heeft Wilbert wel iets met remises. Hij wint of speelt remises. Gemiddelde 0,75 punt. Niks mis mee, natuurlijk. Eigenlijk speelt hij om niet te verliezen. Maar dit keer heeft hij echt geprobeerd te winnen. Deed een serieuze winst-poging. Wilbert nieuwe stijl. Wordt dit ook een verschil met het zich alsmaar herhalende verleden. Hij was een jaartje topscoorder in de competitie. Toen was hij echt op topdreef. Maar eens zien of hem dit jaar wederom lukt. Niet- verliezen kan hij goed. Maar winnen is nog moeilijker dan niet-verliezen. Want om te winnen moet de tegenstander verliezen. En daar had de Made in Made-man geen zin in. Knap.
Stan (onze debutant) schaakt ook graag. Daarom duren zijn partijen ook zo lang. Maar we kunnen er allemaal wat van zeggen, ook hij wint ze wel. En nog mooi ook. Stan houdt van dynamisch open stellingen waar iedereen (zelfs ik) wat in ziet. Hij kijkt echter wat beter dan de meesten en weet zijn weg naar winst wel te vinden. In de slotcombinatie dacht ik dat hij ging verliezen. Via ingewikkelde meerzettige afwikkeling verloor hij een kwaliteit, althans zo zag ik het. En precies zo geschiedde. Tot we aan het eind van de afwikkeling waren en Stan gewoon een elementair schaak/torenwinst zet had die op dat moment kinderlijk eenvoudig was. Maar Stan (als enige?) zag dat zetten eerder al. Kijk, dat is schaken. Vooruit- en achteruit kijken. Diep, dieper, diepst. De diepstkijker wint. Soms tenminste. Soms is het remise. Soms zelfs verlies.
En daar gaat het natuurlijk om. Dat is het verschil. Ziehier de redenen waardoor het niet elke partij hetzelfde is. Nee, sterker nog, het is elke partij anders. NOOIT hetzelfde. Maar wel altijd spannend, en boeiend. Voor de on-ingewijden lijkt het hetzelfde, maar het IS het NIET. Zoek de verschillen. En geniet ervan. Net als met mensen. We lijken allemaal op elkaar (zeker vanuit het perspectief vanuit de toekomstige ruimtewezens die ooit nog eens langs zullen komen), maar zijn dat niet. Zoek en geniet van de verschillen. Hoe verschillender, hoe beter. Dat maakt buitenlanders interessant. Waarom doen zij dingen anders? Waarom wij dingen doen, zoals we doen, dat weet ik wel. Maar waarom anderen anders denken en doen, dat maakt ze boeiend. En leerzaam. En echt, dat is met schaken precies zo. Hetgeen de komende partij anders maakt, dan de vorige, is hetgeen hem interessant en het waard te spelen vormt. Daarom schaken wij. Om elke pot weer verrast te worden. Huh, kan dat ook? Die zet had ik niet verwacht. Waarom doet hij/zij dat? Wat is zijn/haar plan?En dan het antwoord zoeken. En soms vinden. En soms niet.
Maar wacht even, is dit de boodschap die Solvej in zijn boek verborgen heeft. Is dit hetgeen hij ons duidelijk wil maken? Dat de kleine dingen belangrijk zijn? Dat daarin de verschillen zitten? Zou het?? Hoe meer ik erover nadenk,hoe meer het mij lijkt te kloppen. Solvej wil ons de details wijzen. Door elke grote gebeurtenis uit zijn boek te schrappen, dwingt hij ons te genieten van details. Hmmmmm Interessant. Kijk, het gezichtspunt is niet nieuw. En ook niet opzienbarend. Natuurlijk zijn kleine dingen belangrijk. Dat weet menigeen. Kleine dingen tellen. Echt niet alleen in het schaken. Ook in het ‘normale’ leven. Das Duidelijk. Maar waar ik altijd moeite mee heb is de impliciete suggestie dat grote dingen onbelangrijk zijn. Dat het alleen om het kleine gaat. En dat grote dingen niets uitmaken. Want als je niet zegt dat grote dingen onbelangrijk zijn, heeft de opmerking dat kleine dingen belangrijk zijn geen zin.Toch? Je kunt moeilijk zeggen dat ALLES belangrijk is. Dat is een non-statement. Dat gaat nergens over. Zeg dan liever niets.
Ik denk dat het beter is te zeggen dat sommige kleine dingen belangrijk zijn. En daarnaast sommige grote dingen ook. Redelijk compromis, niet? Laat me ter afsluiting bijvoorbeeld eens een recent groot dingen noemen dat ik persoonlijk als zeer belangrijk zie. Komt ie: “’Waalwijk staat BOVENAAN.” Echt, onze 7-1 winst heeft ons, op doelsaldo, bovenaan in de competitie geplaatst. Noem dat maar eens een klein onbelangrijk detail. Goed, het is nog maar een ronde en Parijs is nog ver. Enzovoorts, enzovoorts. We weten het allemaal wel, maar we staan mooi wel bovenaan. En dat vinden wij zeer groot ende belangrijk. Zelfs als U zegt: ‘lekker belangrijk; schakers bovenaan na 1ste ronde”. Dan nog zeggen wij: U mag zeggen wat U wilt, maar wij vinden wat wij vinden. Belangrijker wordt moeilijker.
Terug naar Balle. Heb nu deel 1 uit. Ik overweeg deel 2 even opzij te leggen. Zou het nog meer van hetzelfde zijn? Zolang je een boek niet gelezen heb (en daar heb ik er nog al wat van. Bekend is dat ik boeken leuker dan lezen vind!!!!) is alles mogelijk. En daardoor spannend. Onuitgepakt cadeautje. Weet je wat, ik wacht nog even. Misschien zo rond de volgende ronde. Begin october. Gaan we weer spanning tegemoet. Wat alles zal anders zijn, maar een ding is altijd hetzelfde. Spanning, Sensatie, Verassingen, Schokkende nieuwtjes, Verbijsteringen, enzovoorts. Want dat is schaken. En eigenlijk het leven ook. Veel van hetzelfde maar soms iets belangrijk anders. Zogezien lijkt schaken wel op het leven. Eigenlijk zijn die hetzelfde. Daar zit niet veel verschil tussen. Hmmmm, eens over nadenken….
Desalniettemin immer groetend:
Hans Sinnige