Soms kom je ermee weg
Avondteam, uit bij de Madese Boys. Ondergetekende moest voor het vervoer zorgen en Nico reed zelf. Nico had zijn voetbalschoenen ook al klaar gezet, wist hij te melden. Hoezo voetbalschoenen klaargezet, zult u zeggen, jullie spelen toch schaak? En het laatste Nederlands Kampioenschap schaakvoetbal is alweer in 2024 gespeeld en zal zeker niet op een mistroostige dinsdag avond in Made worden verspeeld, toch … ? Er werd anders wel gevoetbald, voor de Brabantcup, Madese Boys 1 – Neerlandia’31 1, uitslag 6 – 0. Vanwege de uitgelaten supporters was er voor de zekerheid in de kantine een geel lint gespannen om de uitgelaten supporters, uiteindelijk een man en vrouw of 10 die hoofdzakelijk koffie, thee en fris nuttigden, weg te houden bij de schakers. Dat lint had dus misschien niet gehoeven. U raad het al, onze speel locatie was de kantine van de Madese Boys. Een overigens uitstekende locatie, vermits de voetbalsupporters zich gedeisd houden.
Voor de zekerheid waren de twee spelende teams van ‘t Paardje, waar we dus tegen speelden, nog in een achteraf kamertje geplaatst zodat, indien nodig bij eventuele voetbalrellen, er een deur gesloten kon worden en we de wedstrijd in alle rust konden uitspelen. Ook dat kamertje was een prima gelegenheid … voor één team. Met twee teams werd het op zijn zachtst gezegd een beetje vol waarbij creatief schuiven met tafels en stoelen weliswaar e.e.a. oploste, maar het bleef druk. Gelukkig hoefde de deur niet dicht zodat de luchtkwaliteit voldoende bleef.
Over de wedstrijd weet ik weer niet zo heel veel te vertellen, in de zin dat ik mijn handen vol heb gehad aan mijn eigen partij en het einde mocht meemaken van de partij van Hans.
Bord 1; Sander verloor. Hij zat krap, dat zag ik wel, maar of dat een rol heeft gespeeld weet ik niet. Hoe en wat van de partij, ik heb geen idee.
Bord 2; Ondergetekende, die ook krap zat, maar wie niet in het zaaltje? De titel van dit verslag komt van mijn eigen partij. De opening was iets onregelmatigs waarbij ik met 11…. – F7-f5 mijzelf in een ongewis avontuur stortte. Dat had ik niet hoeven doen maar ik deed het toch. Het resulteerde in dat ik niet meer kon en mocht rokeren, mijn koning tijdens de partij een wandeling maakte van e8 via, d7, c7, b6, a7, a8, b8, c7 naar d6 en mijn paard van g8 via e7 naar c8 ging om daar, overigens nuttig, mat op a7 te voorkomen. Dat het soms meezit is dat zowel mijn tegenstander als ik mat in 3 over het hoofd zag. Alle schermutselingen resulteerden uiteindelijk in een eindspel dat duidelijk maakt dat eindspelen moeilijk zijn. Zowel ik als mijn tegenstander mistten verschillenden goede winstvoortzettingen en kansrijke alternatieven. Het eindresultaat, zoals bij veel van dit soort partijen, een remise, maar saai was het niet.
Bord 3; Nico maakte remise, ondanks dat ook hij krap zat. aan zijn voetbalschoenen heeft hij niets gehad. Ook hier heb ik niks van de partij meegekregen.
Bord 4; Hans won, overtuigend, kunnen we wel zeggen. Hoewel, hij zat krap en met zijn rug tegen mijn rug, zo ongeveer (wat dat weer het voordeel had dat er niemand achterlangs probeerde te lopen, als wij beiden op ons stoel zaten). Het slot matje van Hans heb ik gezien en hieronder proberen te reconstrueren.
Al met al leverde de schaakvoetbal avond een gelijkspel op. Filosoferend op de terugweg zit er dit jaar voor ons geen kampioenschap in, denken we.
Joost Duquesnoy
