Weekblad Waalwijk – We zijn weer begonnen

We zijn weer begonnen. Echt, we hebben afgelopen donderdag gewoon weer geschaakt. Welk een feest. Wat een genot. Op 9 borden (wat minder dan gebruikelijk vanwege het nog bezig zijn met vakantie van diverse spelers) werd gestreden. En hoe. Alsof er niets aan de hand was. Alsof dit normaal is. En dat is het ook. Schakers doen niet aan opwarmrondes. Spelen geen rustig gelijk spel bij de eerste ronde in een WK-toernooi. Nee, ze knallen er meteen bovenop zoals koeien dansen in de wei bij het eerste loslaten in het voorjaar.

Zelf had ik pech. Vanwege het oneven aantal spelers was er een persoon die niet hoefde (mocht) spelen. En de reglementen hadden mij daarvoor aangewezen. Dus was ik vrij. Zo heet dat, als je niet hoeft te spelen. Maar blij word je er niet van. Want dan ben je slechts publiek. En daar is niets mis mee, maar het is niet te vergelijken met het zijn van deelnemer, dat snapt U. Kon ik natuurlijk wel even mooi rondkijken.

Onze twee jeugdkanonnen deden het prima. Was U al eens eerder verteld van onze jeugdafdeling? Fanatieke jeugdelingen die onder begeleiding van zogenaamde jeugdleiders het stappenplan (het opleidingssysteem van de Nederlandse Schaakbond) doorlopen. Sinds kort ben ik ook jeugdleider. Leuk hoor. Als zodanig hen ik Nolan en Jos onder mijn hoede. Stevige talenten die ons oudjes eerdaags lachend van het bord gaan vegen. Zo gaat dat met de jeugd. Beiden spelen ook al met de senioren mee en doen dat absoluut verdienstelijk. Nolan won mooi en Jos speelde remise (alhoewel hij volgens mij (al rondlopend!) winstkansen zat had). Prima resultaten.

Van de echte senioren waren er drie partijen die ik kort wil benoemen. Leon won overtuigend van Hans R. Prachtige aanvalspot. Leon is echt een aanvalsbeest. Geef hem ruimte en initiatief en hij begint te glimmen en te gloeien en ook nog eens briljant te spelen. Hans dwong hem min_of_meer een stuk te offeren. Niet dat je Leon daartoe moet dwingen natuurlijk. Hij doet dat uit zichzelf ook wel…. Maar eerlijk is eerlijk; hij maakte het prachtig af. Zelf beschouw ik mijzelve ook als een aanvaller. Ik kan U zeggen dat elk van Leon’s zetten mij ook opgekomen waren. Mijn aanvalsintuïtie (schrijf je dat zo?) doet het uitstekend. Maar eindspelintuïtie (nog zo’n rotwoord) heb ik  niet. Ik zie het niet, ik snap het niet, ik doe het niet, enzovoorts. Vandaar dat ik van het eindspel van Sander tegen Wim weinig begreep. Sander kwam met goed spel een pion voor. Wat mij betreft met interessante mogelijkheden. Maar plots was het remise. Sander zag geen winstmogelijkheden meer….. Nu is Sander wel een eindspelkunstenaar, dus hij heeft ongetwijfeld gelijk, maar van mij had Wim die remise niet gehad. Ik zou doorknokken (en vermoedelijk verliezen!!). Boeiend.

Puzzel

De puzzel van vorige week.

Resteert de puzzel van verleden keer.  Ja, dat snap ik wel. Niet alleen is het een tactisch probleem, maar bovendien komt hij uit een partij die ik goed ken.  Het is de partij Ron-Hans. Ik dacht goed te staan, maar Ron speelde eigenlijk eenvoudig Pe7 schaak! Koning moet naar een zwart veld en via Lg7 schaak!!! Wordt een toren gearresteerd. Goed gezien, Ron!!

De puzzel van deze week

De partij tegen nieuwkomer Ad tegen Roel verdient een diagram. Zie hierboven. Ik wil daar (in een eens wat andere puzzelvorm) U twee vragen over stellen: Vraag 1:Hoe beoordeelt U de stelling (in het getoonde diagram)? Wie staat beter? Waarom? En, wat moet hij doen?

Ad speelde e6. Had ik niet zien komen. Aan U vraag 2: Is dit goed?? Ik kan U wel zeggen:  Ik weet het niet. Echt, ik zie het niet. Ik snap het niet. Enzovoorts. Mijn totaal ontbreken van eindspelintuïtie brengt mij volledig in twijfel. Ik  kan natuurlijk de computer vragen, maar eerst vraag ik het U.

Groetend en zich voorbereidend:

Hans